1403/11/12

خودکشی گونه ای اعتراف است، اعتراف به اینکه از زندگی عقب افتادیم و یا آنرا نفهمیدیم. می دانم این زندگی پوچ است و در این هیچ شک و شبهه ای ندارم اما آگاهانه روبرو شده ام با این پوچی. دیگر پوچی به من نمیگوید خودکشی تنها راه حل است. پوچی به من میگوید فردایی وجود ندارد و همین سبب میشود که از این پس به اختیار تکیه کنم. اکنون باور دارم که پوچی منجر به خودکشی نمیشود. پوچ، آخرین اندیشه ی محکوم به مرگی است که در چند قدمی ریسمان و سقوط سرسام آور قرار دارد و محکوم به مرگ درست متضاد کسی است که خودکشی کرده است. پس من با علم به این پوچی و بیهودگی به زندگی و زیستن، سیزیف وار ادامه می دهم و مطمئنم که سیزیف را باید خوشبخت انگاشت چون خودش اختیار خویش را بدست گرفته.

➖آلبر کامو