حکایت

حکایت بارانی بی امان است
این گونه که من
دوستت می دارم

شوریده وار و پریشان باریدن
بر خزه ها و خیزاب ها
به بی راهه و راه ها تاختن
بی تاب، بی قرار
دریایی جستن
و به سنگچین باغ بسته دری سرنهادن
و تو را به یاد آوردن

چون خونی در دل
که همواره
فراموش می شود.
حکایتی بارانی بی قرار است
این گونه که من
دوستت دارم

 _________________________________________

 وقتی به سیر تو پرداختم فهمیدم که چقدر دنیا بزرگ است
از قطب تا استوای تو را
پیاده قدم زدم
از گریبانت سر در نیاوردم