مست تو ام ...

بی آن که بوی تو مستم کند

تا ده می شمارم

انگشتانم گرد کمرگاه مدادم تاب می خورند

و ترانه ای متولد می شود

که زاده ی دست های توست -

چه کنم، شاعرم به از تو سرودن معتادم.

____________________________________________

قلبم توده‌ای از بلور است مشتی نور و پر

می‌پرسی چگونه تکه‌یی از نور نوری را پنهان کرده؟

حیرت من هم همین است