چهارشنبه 6 دی ماه 1391

ای دوای درون خسته‌دلان

مرهم سینهٔ شکسته دلان

مرهمی لطف کن، که خسته‌دلم

مرحمت کن که شکسته‌دلم

سلام و وقت خوش
خوبین خوش هستین
منم خوبم امروز صبخ دادگاه بودم و سازمان بیمه بعدشم رفتم قبض تیلیفونو دادم و اومد خونه خوابیدم تا 6 بعدشم نت و بعدشم باشگاه و بعدشم خونه و نت ...
النم چت بودم که دو نفر در شرف جدایی بودن و من بهشون گفتم که این دوستی و عشقای چتی همش کشکه عشقای واقعی دروغی شدن چه برسه به این عشقای نتی
اون دخی هم گفت من ناز کشیدم اما پسره باهام نیست منم گفتم عشق و عاشقی این چیزارو نمیشناسه گفتم واسه عشقت باید ریز ریز شی تا بهش برسی و عشق ساده بدست نمیاد یه گوهر گرانبهاس که باید واسش همه جور ضربه و دردی بکشی تا بهش برسی
دلم گرفته از بدی هایی که توی مردم و جامعه هست هیچکس به فکر کسی نیست همه منم منم میکنن منم همینطورم ام دوس دارم همه همه چیزو داشته باشن کسی تا جایی که میشه ناراحت نباشه کسی بی غذا نباشه و سرپناهی واسه پیری داشته باشن
شکرت خدایا
عذت زیاد وقت خوش

ای خوشا مستانه سر در پای دلبر داشتن / دل تهی از خوب و زشت چرخ اخضر داشتن

نزد شاهین محبت بی پر و بال آمدن / پیش باز عشق آئین کبوتر داشتن

سوختن بگداختن چون شمع و بزم افروختن / تن بیاد روی جانان اندر آذر داشتن

اشک را چون لعل پروردن بخوناب جگر / دیده را سوداگر یاقوت احمر داشتن

هر کجا نور است چون پروانه خود را باختن / هر کجا نار است خود را چون سمندر داشتن

آب حیوان یافتن بیرنج در ظلمات دل / زان همی نوشیدن و یاد سکندر داشتن

از برای سود، در دریای بی پایان علم / عقل را مانند غواصان، شناور داشتن

گوشوار حکمت اندر گوش جان آویختن / چشم دل را با چراغ جان منور داشتن

در گلستان هنر چون نخل بودن بارور / عار از ناچیزی سرو و صنوبر داشتن

از مس دل ساختن با دست دانش زر ناب / علم و جان را کیمیا و کیمیاگر داشتن

همچو مور اندر ره همت همی پا کوفتن / چون مگس همواره دست شوق بر سر داشتن

پروین اعتصامی روحش شاد