جمعه 16 فروردین ماه 1392

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام و وقت خوش خوبین خوشین سلامتین؟؟؟

یه نظر واسم اومده بود خیلی خوشم اومد به این مضمون:

{خدا ب هرکی لایق باشه میده حتما در تو چیزی ندیده ک زندگیت اینه اخ از ادمای ک همش میشیننو حرفای قشنگ میزنن متنفرم درکل گفتم میدونم ناراحت نمیشی چون فقط ی نظر بود شایدم بشی چون اخیرا خیلی بی جنبه شدی}

من نمیدونم اینو کی نوشته ولی خداییش حقیقتو گفته خیلی باهاش حال کردم زیبا نوشته اونی که لایقم بوده رو گفته این نشون دهنده ی اینه که دقیق منو شناخته و باعث خوشحالیه...

دیشب رفتیم پینگ پنگ و بعدش اومدیم خونه فیلم دیدیم و یه هویی دوستم بام شوخی کرد منم جو گیر شدم شوخی کردیم بلندش کردم زدمش زمین و اونم منو زد و دعوا شد ولی شب با هم اشتی کردیم

دم صبحم شیراز بارون گرفت تا ساعت 12 و اینا هوا عالی شده صدای زیبای پرنده ها هم میاد ادم اوج میگیره خیلی حال میده الان بهترین هواس

بازم دارم شیطونی میکنم ولی خودمو کنترل کردم فعلانی تا بعد

هنوزم تو خونه جایگاهی ندارم یه جورایی مثه یه عضو اضافه ام یه نفر که کسی کاریش نداره انگار یه روح که کسی متوجه حضورش نیست و زندگی کردن تو چنین فضای مرده ای با وضع من خیلی سخته ...

خوش باشید و شاد

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی

آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی

کاهش جان تو من دارم و من می دانم

که تو از دوری خورشید چها می بینی

تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من

سر راحت ننهادی به سر بالینی

هر شب از حسرت ماهی من و یک دامن اشک

تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی

همه در چشمه مهتاب غم از دل شویند

امشب ای مه تو هم از طالع من غمگینی

من مگر طالع خود در تو توانم دیدن

که توام آینه بخت غبار آگینی

باغبان خار ندامت به جگر می شکند

برو ای گل که سزاوار همان گلچینی

نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید

که کند شکوه ز هجران لب شیرینی

تو چنین خانه کن و دلشکن ای باد خزان

گر خود انصاف کنی مستحق نفرینی

کی بر این کلبه طوفان زده سر خواهی زد

ای پرستو که پیام آور فروردینی

شهریارا گر آئین محبت باشد

جاودان زی که به دنیای بهشت آئینی