چهارشنبه 28 فروردین ماه 1392

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام وقت خوش

یک ماه گذشت و خبری نشد و اتفاق خاصی هم نیافتاد

دیروز بعد از ظهر باشگاه بودم شدم مثه این پیرزنای زهوار در رفته هر کاری میکنم یه جایی از بدنم صدا میده انگاری این پیکانای مدل 60 شدم که دس به هرجاشون بزنی یه جای دیگش هم در میره

دیشب هم یه مقدار رفتم چت حالم گرفته شد برگشتم بیرون رفتم خوابیدم هیچی بهتر خواب نیس از دنیا دوری اصن خیلی حال میده کاش میشد مثه اصحاب کهف بخوابی 300 سال بعد بیدار شی

روز شمار امتحانت 32 روز مونده به امتحان خاک تو سر شدم سه واحد انگلیسی عمومی برداشتم هیچی بلد نیستم لامصب کتابشم 300 صفحس اصن هرچی بخونی هیچی نوموفهمی

الانم تو چت رومم کسی نیست منم و ساقی که اونم حرفی نمیزنه قرار شد بیاد وبلاگمو ببینه که اونم اومد و رفته خو چرا ناراحت میشین ادم باید امار وبلاگشو بیاره بالا خو ...

صدتا خرجم داریم و هنوزم خبری از فرج پول نیست دیگه چیکا کنیم ما هم از بچگی دهنمون باز بوده تا بقیه برینن تو دستمون اینم شد اوضاع ما والا بغران

حوصله درس رو ندارم کلاس ترم هم نرفتم و با این وضع هیچی نمیشم نه تو درس نه زندگی و نه هیچ چیز دیگه ادمی که پشتکار نداره هیچی نمیشه پشتمون کار نداره همه پشتشون کار داره ما هم پشت بیکاریم

دریا هم کلا گوشیشو خاموش کرد فقط میخواست مارو اذیت کنه که موفق شد دو روز تو دپرسی بودم به گمونم اومده بود طرف من که رضا بازم بیاد پیشش

چمیدونم ما هیچیمون به ادمیزاد نبرده تو همه چیمون یه سنگی واسه لنگ هست...

وقت خوش بوس بوس .... خخخخخ

اراده باید مثه این باشه شاید کارای خوبی نکرد اما اراده اش محکم و استوار بود.

به نام آنکه جان را زندگی داد

طبیعت را به جان پایندگی داد

خداوندیکه حکمت بخش خاکست

کمینه بخشش او جان پاکست

دو کون از صنع او یک گل به باغی

ز ملکش نه فلک یک شب چراغی

رموز آموز عقل نکته پیوند

شناسائی ده جان خردمند

بصارت بخش چشم پیش بینان

تمنای درون شب نشینان

جواهر بند ناهید از ثریا

چراغ افروز در قعر دریا

امیـــــــــر خسرو دهلوی